De laatste wedstrijd van 2018 alweer en het wordt een latertje. Niet zozeer vanwege de afstand, maar vanwege het tijdstip, de aanvang is vastgesteld om 20.30 uur. De geplande locatie, De Kannebuis in Halsteren is omgezet in de thuishal van Juliana, ’t Veerhuis. In een belendende zaal wordt een Mega XMAS NL PARTY gehouden, dat belooft geen stille nacht.
In de eerste minuut vallen al twee doelpunten voor Atlas, een omdraaibal van Shannon en een afstandsschot van Seran. In minuut twee scoort Thomas, de assist is van Evi. Na de 1-3 volgt een korte kans van Tim, drie minuten later schiet hij van afstand raak. Na tien minuten spelen is het 3-7 dankzij een doorloopbal van Irina en een schot van Lenn. De thuisploeg komt terug tot 5-7 waarna Tim een vrije bal benut. Atlas houdt het tempo er in en met een schot van Ben, een vrije bal van Evi en een schot van grote afstand van Tim is het 6-11. Ook Evi weet wel raad met een afstandsschot. Juliana komt een paar punten dichterbij, daar krijgt Tim een stip mee van scheidsrechter Ron Troost, 9-13. In de slotfase van de eerste helft komen de oranjehemden nog tot 11-13, Tim bepaalt de ruststand op 11-14.
Houdt Atlas dit tempo vol in de tweede helft? .Juliana speelde per slot van rekening vorig jaar nog in de eerste klasse. Onder het monotone gedreun vanuit de feestzaal scoort Juliana driemaal op rij, het is 14-14. In de vijfde minuut mag Tim een strafworp nemen, we staan weer voor. En nu begint het bekende kat- en muisspel: de thuisploeg maakt gelijk, Atlas scoort via een strafworp van Irina en een doorloopbal van Tim, 16-17. We spelen negentien minuten als Juliana voor het eerst op voorsprong komt. Voordat ik kan denken ‘wordt dit de ommekeer?’ maakt Evi binnen 10 seconden gelijk. Tim zet Atlas weer op en puntje voorsprong. Stephan wordt even ingebracht en scoort onmiddellijk: 18-20.
Juliana voert het tempo verder op, nog vier minuten, een punt voor. Weer is het Evi die raak schiet,
19-21. Via een afstandsschot wordt het 20-21, zinderende spanning. Het feestgedruis hoor ik helemaal niet meer. Pats, Stephan gooit er nog een in, onmiddellijk gevolgd door een tegendoelpunt. De klok staat al even stil. En dan is het Thomas, die vanwege een studie in Canada, voorlopig zijn laatste wedstrijd speelt. Hij bepaalt de uitslag op 21-23.
Complimenten van Reinoud: een vlotte start, maar na de rust moest Atlas flink aan de bak en met de nodige veerkracht werd de zege uit het vuur gesleept. Tim en Evi zorgden voor 13 doelpunten, de twee van Stephan in korte invalbeurten hadden een gouden randje. Atlas staat nu tweede, één plekje achter koploper Twist. Die club en nummer drie OZC hebben wel een wedstrijd minder gespeeld. We vernemen dat Fortis met 17-20 won van RWA met tien doelpunten van Remco Crucq.
En op donderdag 3 januari speelt Atlas 1 in De Belt tegen Fortis 1, u begrijpt het gaat om een oefenwedstrijd.
Als we het Veerhuis verlaten ligt er een dun laagje van ijs op de straat, afkomstig van wat natte sneeuw en ijsregen. Als we Oud Gastel eenmaal uit zijn verloopt de thuisreis met Tim aan het stuur gladjes, ik bedoel we hebben juist geen last van de verwachte gladheid. Wel regent het de hele weg, soms tikt er nog wat ijsregen op het autodak. We parkeren op een winderige en kille Vlissingen boulevard en dalen af naar de warmte van de Albatros. U scribent heeft daar al veel over gehoord, maar ik moet toegeven niets te veel gezegd. Je kunt je onderdompelen in het Nederlandse lied, life muziek, een paar versnaperingen naast de Ritthemse stamgasten ontmoet ik weer eens andere Vlissingers. Ik kijk verrast op als Tim het vertreksein alweer aankondigt.
Als Shannon me thuis afzet en ik in mijn mandje ben geklommen slaat de klok van de kerk één
keer, verder geen commentaar.
Tim 9, Evi 4, Thomas, Irina en Stephan 2, Shannon, Seran, Lenn en Ben 1