Vlissingen- vandaag een dagje Vlissingen voor uw vaste reporter. Als deze titel je toebedeeld wordt dan kun je natuurlijk niet anders dan ook de komende zaterdag hierop van een verslag voorzien en omdat het vandaag wel een zaterdag is die bom vol korfbal zit geef ik u ook nog een extra inkijkje hoe zo’n dag er dan wel niet uitziet.
Laat ik beginnen bij het begin, vaak begint mijn zaterdag gewoon zoals velen met mij in bed natuurlijk. Ik hoor u denken dat de dag om 00:00 begint, dat klopt, maar als je zo 35+ bent een gezin hebt en een topsportgedachte hebt dan zijn de vrijdagavonden minder wild als vroeger dat kunt u vast beamen. Zo ook vandaag, om 06:30 staat er vaak wel een kind te springen om in bed te kruipen en een half uur lang te draaien en keren. In huize Mulder is et om 07:00 uur tijd om een filmpje te kijken, nadat ik me dan maar nog een keer omdraai moet ik toch snel aanstalten gaan maken om de eerste korfbal activiteit te gaan ontplooien. Met de oudste kijken naar twee vriendjes die vandaag toevalligerwijs ook in de Baskensburg spelen.
Hier aangekomen krijg je toch altijd wat nostalgische gevoelens. 25 jaar geleden kwam ik hier al als kleine jongen om te gymmen en 25 jaar later is dit een plek waar de tijd toch stil lijkt te staan. Vernieuwing is hier niet ingebracht de laatste jaren. Ik zie een enthousiast Seolto F waarbij toch al snel de charme van de kleinste jeugd naar boven komt. De ene is echt met het spelletje bezig waarbij de andere lekker over het veld rent achter zijn tegenstander waar het spel of de aanvalskorf is is minder relevant op dat moment. Ik heb er zelf ook in deze leeftijdscategorie en hij besluit om maar eens alle stoeltjes in de Baskensburg naar beneden te doen, voorbereidend op de topper die smiddags komt lijkt me dit wel verstandig. Iets van zn vriendjes ziet tie niet, maar hij heeft er al de hele week naar uitgekeken en we zijn er, het is prima. De wedstrijd is wel erg spannend, tegenstander Blauw-wit lijkt gemakkelijk te winnen maar na een 4-7 komt Seolto helemaal terug tot 7-7. Blauw wit trekt aan het langste eind door kort voor tijd de 7-8 te maken. Nou tijd voor de wekelijkse routine op de zaterdag. Langs de supermarkt. Vandaag kies ik voor een Duitse firma met 4 letters en een Nederlandse firma die ernaast gevestigd is. Als ik bij de kassa kom denk ik (ritmisch in mijn hoofd) ooh, en dat voor die prijs…
Affijn nadat ik mijn geluk beproefd heb met een december kalender (helaas geen) hoop ik dan maar dat het geluk me beter gestemd is tijdens onze wedstrijd. Vandaag is het Seolto 3 wat op het programma staat. Een team wat we niet super goed kennen, ook wel eens leuk. De personele bezetting is wat hij wel vaker is de laatste tijd, niet optimaal. Bij de dames missen we vandaag Jessica, Ellen en Mandy. Maar gelukkig is het Wendy die bereid is om in te vallen. Er zit niemand op de reservebank, dus we moeten op onze hoede zijn. Aan de herenkant is het (iets) ruimer. Vandaag missen we alleen Carlo en Mitch. Op de bank neemt marcel plaats. Ik mag zelf direct na de wedstrijd Seolto 2 fluiten dus een wisseltje in de rust is vandaag prima. In de aanval is het Jolien die samen met Wendy, Rob en Leinko mag beginnen. Aan Anne, Diane, Andre en Davy om de goals tegen te houden.
Onder de strenge leiding van dhr Kuijzinga kunnen we beginnen. Het is Seolto dat als eerste scoort. Hierna komt snel een antwoord van Atlas. En wat voor eentje. Het is onze “herintreder” Wendy die na 11 jaar afwezigheid gelijk het eerste schot direct door het mandje gooit. 1-1.
We zitten er aardig in, maar dan een raar moment. Na een fysiek duel (achter mijn rug) heeft de scheidsrechter iets gezien. Vol overtuiging trekt hij de rode kaart en het is einde wedstrijd voor mn vakgenoot. Gelukkig mag je wel wisselen in het korfbal, maar het is niet lekker en het geeft mentaal een tikkie. Voor mezelf duurt het ff voordat ik hier overheen ben. Het betekend ook automatisch dat mijn rustmoment er niet komt en dus de oude spieren weer goed getest gaan worden vandaag. Nou ja, het beste er maar van maken vandaag. Seolto is niet van slag en gaat redelijk scoren. Het spel van Atlas is vandaag best aardig, we zijn fysiek niet de mindere en kunnen leuk mee. Maar dan komt het aan op scoren, en dat is zoals u weet niet echt onze specialiteit de laatste tijd. Want door de strenge leiding volgen er vandaag maarliefst 6 stippen voor Atlas, helaas gaat er slechts 2 van deze stippen raak.. een waardeloos % natuurlijk waarbij zelfs Benjamin om zou gaan lachen. Wat leuk was is dat zijn zwager vandaag er weer was ( hulde Sivar) en ook maar een beetje ons ging helpen in de coaching. Seolto slaat een gaatje van drie, maar dan is het aan Diane die vandaag ouderwets stabiel is en de ballen er in gooit. Naast haar doet Andre dit ook en hierdoor blijven we lekker in de wedstrijd. Het andere vak heeft net iets meer moeite met het maken van de goals, daardoor blijft het net beetje achter. Met rust is het dan ook 8-5
Iets scherper op de mensen die goals maken, meer samenwerken dat waren de tips. Uiteindelijk waren er slechts 3 mensen die bij veel goals maken, als je deze aan banden kan leggen dan heb je veel kansen om te winnen. Helaas lukt dit te weinig, tel hierbij op de goals die wij niet maken ja dan ga je aan het einde toch wel te kort komen. Ondanks mooie goals van Marcel en Jolien. Beiden laten steeds vaker zien dat ze de goaltje mee snoepen. Dit geeft vertrouwen. Uiteindelijk zien de fans dat het toch net niet gaat lukken vandaag en staat er een 16-11 einduitslag.
het gevoel is dat er vandaag toch echt meer in had gezeten en dat wanneer wij thuis spelen en op volle oorlogssterkte hier toch meer te halen was. 5 goals verschil en 4 stippen missen.. dan heb je dit aan jezelf te wijten dat hier niet 2 punten gehaald worden. Maar goed, op naar Zaterdag, misschien als u dit leest hebben we wel 2 punten in de pocket wie zal het zeggen. Luctor 2 komt naar de belt en dit is een team wat al 2,5 jaar ( misschien wat overdreven) geen wedstrijd gewonnen heeft. Beide teams zullen gebrand zijn op een overwinning, een strijd die u niet mag missen natuurlijk. Om 19:50 vliegt de eerste bal door de belt.
Op mijn telefoon kijkend zie ik dat de “siter act” ( Natasja mocht vandaag voor het eerst tegen zus Angela korfballen) tussen TOP 4 en Atlas 2 nipt gewonnen is door Atlas. Voor mij leuk omdat dit ook de twee vrouwen van mijn collega’s ( die ook nog eens tegenover elkaar zitten) hier de degens kruisen. Maandag even stoken natuurlijk. Terug naar de realiteit.
Even een dextro, een gesprekje met scheidsrechter over het nare incident wat gelukkig later sportief wordt opgelost, en maar weer door de fluit hanteren. Een leuke pot tussen Seolto 2 en Tjoba 4 die behoorlijk gelijk opgaat gedurende de wedstrijd. Aan het einde lijkt Seolto aan het langste eind te trekken, maar ze geven het helemaal weg. Hierbij is mijn eigen rol helaas cruciaal, tot driemaal toe mag Tjoba een stip nemen en dan gaat hij er nog in 15-15. Dan is er flink wat constantie en commotie zo aan het eind wat te begrijpen is. Maar ja, op afstand staan is helaas een regel, en de lijnen in de Baskensburg zijn onduidelijk en er is geen VAR in het korfbal. Wie weet was de beslissing dan anders geweest. Als ik denk dat de emoties wat gezakt zijn merk ik dat dit bij de “supporters” van Seolto nog niet zo is. Of ik lekker zal slapen en veel verdiend heb, ik lach eens lief en negeer het maar. Wat gebroken ga ik naar huis, genieten van het eten en de kinderen dan maar. Bier en chips en dan maar wachten en wachten. Nadat ik al 4 keer weer brullend van het lachen op de bank de scenes van even tot hier aanschouw en het voetbal al bijna klaar is ga ik maar wat appjes sturen, wat doet 1?? Om 22:40 wat antwoorden, 2 goals achter maar nog 10 minuten. Irina geeft 10 minuten later het verlossende woord, helaas net verloren. Dan ga je toch met een teleurstellend gevoel je bedje in. Nu maar op naar zaterdag, als daar 6 punten gehaald worden dan sta ik zondag vast op met een slechter gevoel.
Rest me nog de scores van Atlas 3. Andre en Diane 3, Marcel 2 Jolien, Wendy en Leinko 1