Sint-Laurens en later Ritthem- 12 september, alweer de 2e speelronde op het veld die wij vandaag ingaan. Het is vandaag ONDO 5 die de tegenstander is, eentje waar we al lang niet meer tegen gespeeld hebben, dus het is toch weer een verassing hoe deze wedstrijd ongeveer zal gaan. Door alle verplichtingen verder op de dag moet ik er voor kiezen om de 2 kilometer hemelsbreed die ik af moet leggen vandaag helaas met de auto te doen. Jolien ziet dit wel zitten en zodoende komen we aan op sportpark “ de Brigge”. We aanschouwen een gloednieuwe kantine waar we helaas niet naar binnen mogen, hier zit veel beuls werk in en bloed zweet en tranen lijkt me, hopelijk kunnen de dames en heren van ONDO hier snel meer van genieten. Gastvrij worden we ontvangen en op de coronaregels gewezen.
Om 12:30 spelen we, dus zo rond 11:40 druppelt iedereen binnen, na een lekkere pannenkoek is het tijd om eens kopjes te tellen. 8 kopjes worden geteld. Ik hoor u denken, dat is genoeg voor een wedstrijd. Klopt uiteraard, maar dat Ellen later zou komen wisten we, er mist dus een schaapje uit de kudde. Navraag leert ons dat deze fanatiekeling toch echt om 11:30 aanwezig is, maar niet bij ONDO, maar bij Seolto. Ook blauw natuurlijk, en we mogen hier over twee weken tegen aantreden, dus betrokkene was wel héél erg vroeg aanwezig. Na een turbo fietstocht bleek hij toch nog ruim op tijd te zijn. Dit mede doordat ONDO vandaag wat scheidsrechters problemen had en de wedstrijd voor ons 20 minuten te laat begon. In het kader van de privacy van de voorzitter van de technische commissie kan ik helaas niet vertellen om wie dit gaat. Goed, de wedstrijd dan maar. Onder het motto : “never change a winning team”. Begonnen we vandaag met het aanvalsvak wat vorige week ook opgesteld stond. Jolien, Feline, Andre en Leinko. In de verdediging was het aan Diane, Sara, Joris en Lucas om de goals tegen te houden. Met een windkrachtje 6 vanaf de zijkant en een vrouwelijke scheids ( dat gebeurd ook niet elke wedstrijd). Gingen we er tegenaan. Het was duidelijk dat we van die wind toch wel zeer veel last gingen krijgen zo gedurende de wedstrijd. Het was erg ploeteren tegen onszelf en de wind. Kansen waren er maar deze gingen er niet in. De tegenstander had hetzelfde probleem dus zo leek de stand bij rust een gelijke te bedragen. 3-3 ( ik kan u details vertellen, maar gezien deze pupillenstand kan ik dit beter achterwege laten). Maar toen kwam er nog een factor. Een scorebord wat een tijd aangeeft, in dit geval 1 minuut. Dan moet je natuurlijk niet als een gek gaan spelen en van alles forceren maar rustig je kans pakken en proberen die minuut vol te maken. In de praktijk waren het er namelijk nog 2. Atlas deed dit niet en ging rusten met een 5-3 stand. Mentaal tikkie wat in mijn ogen erg jammer was en niet nodig.
N de 2e helft komen Ellen W en Laurens Jolien ( tik op der hoofd gehad en der niet helemaal meer bij) en Leinko ( zo nog fluiten) vervangen. Doordat de wind van de zijkant kwam was er geen echt ander spelbeeld, beide teams hadden hier nog veel last van. Stephan was vandaag de coach en die hamerde toch echt op meer schieten, er is goede vang en met de wind mee weet je het toch nooit of tie er misschien wel inwaait. Helaas gebeurde dit te weinig en pompten we te veel naar binnen, iets wat leidde tot (te) veel balverlies. De 2e helft liepen we daardoor redelijk achter de feiten en achter ONDO aan. De mooiste goal van de middag was wel van Atlas, een splijtende pass van Ellen stelde Andre in staat om via de achterkant van de korf een mooie goal te maken. Dit was de 8-6 op 7 minuten voor tijd. Helaas viel de 9-6 al snel en leek het gedaan. Joris en Laurens scoorde nog en er leek nog even tijd voor een echte stunt, maar helaas de scheidsrechter floot af en liet ons met een kater achter.
Hier had wel meer ingezeten, maar goed met deze wind waaide het de kant van ONDO op. Wie weet waait het volgende week wat minder. De tegenstander is dan Scheldevogels, als vogel ben je wel wat wind gewent natuurlijk dus laten we hopen dat er niet zoveel staat.
Scores: Joris 3, Andre 2, Laurens Ellen en Leinko 1
Ik haast me in mijn stalen ros naar Ritthem en hoop maar dat er nergens flitsers staan. Aangekomen voor de volgende taak van deze dag. Het in goede banen lijden van Atlas 2- Korbatjo 2. Met al een helftje in de benen en wat adrenaline moet dit goedkomen. De Atlas spelers beginnen vandaag op happy Socks en met een indrukwekkende minuut stilte. Dit uiteraard ter nagedachtenis aan Johnny.
Korbatjo 2. Een team waar vaak tegen gestreden wordt en wat zich vaak kenmerkt door -2 punten aan het begin van het seizoen. Dit seizoen overigens niet, maar ook nog geen punten op de teller. Een nederlaag zou toch direct al een flinke kaakslag zijn zo vroeg in het seizoen. Maar Atlas laat dit in het begin niet gebeuren. Al snel pakt het een 4-1 voorsprong en zorgt het dat het aan de goede kant van het scorebord blijft. Ondanks dat dit niet altijd de goede score aangeeft. Het is dus wel scherp blijven en niet een streepje verkeerd zetten. In een close wedstrijd kan dit aan het einde nogal erg veel uitmaken. Maar deze wedstrijd is Atlas iets beter, dit uit zich ook in de score 13-11. Een degelijke overwinning die vooral in de eerste helt gepaard gaat met goed snel spel. De 2e helft gaat de conditie meespelen en dan zakt het van beide kanten toch wel wat weg.
Moe maar voldaan zet ik me op een stoeltje om Atlas 1 te aanschouwen. Onder de strakke leiding van Andre van der Hooven mogen ook zij aantreden tegen Korbatjo. Het begin is duidelijk voor Korbatjo, maar na de 4-4 is het Atlas wat de klok slaat. Een ferme tussensprint zorg ervoor dat er bij rust zelfs 7 goals verschil op het scorebord staan 14-7. Na rust moet ik een aantal keren verstek laten gaan. Een zoon die net zindelijk is spoor je natuurlijk aan tot plassen, ook al kun je dan zelf even niet kijken. Maar ik hoor wat gejuich aan de kant van Korbatjo. Iets wat je niet verwacht na de 1e helft begint langzaam te voltrekken. Korbatjo knokt zich terug naar 4 goals. Naar 2 goals. Maar verder nog niet. Tot de laatste minuten waarin het ineens 23-22 staat. In de laatste minuut scoort Korbatjo en ze voelen zich uiteraard de morele winnaar. Maar.. it’s not over untill the fat lady sings.. Met nog 2 seconden op de klok gebeurd het. Atlas krijgt een strafworp. De coach van Korbatjo neemt snel een time-out. Niet om wat te vertellen tegen zijn team, maar om Atlas te ontregelen en om de neemster er langer over na te laten denken. Spanning op het volle terras, er wordt zelfs even overwogen wat er gebeurd als Atlas nu een wissel toepast?? Mag je dan iemand aanwijzen die de stip neemt. Dit is zo, maar coach Sjaak heeft vertrouwen in de neemster. En laten we eerlijk zijn, Laura heeft vaker het hoofd koel gehouden en het verschil gemaakt. Maar goed daar sta je dan, laatste minuut strafworp en hij moet erin. Het terras is stil, de coach van Korbatjo niet, maar ze doet het!! Een orkaan van geluid waar het RIVM niet blij van zal worden komt van het terras, maar dit is een overwinning die toch echt heel mooi is. Niet goed voor je hart, maar wel erg lekker aan het einde. Zeker als je de rest van de uitslagen in de poule bekijkt is het niet ondenkbaar dat er niet een uitgesproken titelkandidaat is. Iedereen lijkt wel van iedereen te kunnen winnen, dus dan zijn alle punten erg welkom.
Nagenietend thuis verlies ik helaas wat punten door het vertrek van Nadja, maar alles overwegend mag dat de pret niet echt drukken. 3 spannende wedstrijden, daar doe je het toch voor. Wie weet wat volgende week ons brengt.