Zaterdag 21 december, de laatste wedstrijd van het jaar 2019 in de belt. Weer tegen Blauw-wit. Waar we focus en stormvogels nog niet gehad hebben dit zaalseizoen zijn de duels tegen Blauw-wit al afgestreept, je kunt ze maar vast gehad hebben.
Vandaag is het nog voor dat we goed en wel begonnen zijn wat tegenslagen. Naast ricardo en Joris ( beiden al bekend) is ook vervanger Andre vandaag niet aanwezig vanwege de spit. Heel vervelend natuurlijk en ik hoor dit pas in de kleedkamer. Dan maar Jeroen als konijn uit de hoge hoed, het mag niet en het is achteraf gelukkig ook niet nodig gebleken. Nood breekt wet natuurlijk, en of de bond hier streng op is… We hebben al eens eerder een trucje moeten uitvoeren wat aardig gelukt is. Maar dit geheel terzijde.
Vandaag fluit scheidsrechter Koppejan om 1220 voor het eerst. Maar voor de verandering is het vandaag wel Koppejan JR. Ook de kleinste Koppejan van de mannelijke tak dan, Jesse genaamd. Hij ziet in de aanval Dave, Leinko, Ellen en Emmy staan. In de verdediging is het aan Niels ( als invaller nu meer minuten dan menig “vast” lid van Atlas 3), Lucas, Sara en Feline om de goals tegen te houden. Het begin van atlas is een beetje zoals vorige week. Wel iets beter maar wat te slap. Blauw-wit is een team wat er altijd vanaf het begin staat en weinig kansen mist, hierdoor is het binnen no-time 0-3 voor de bezoekers. Eigenlijk stonden die 1-0 achter omdat ze pas 20 minuten voor tijd aanwezig waren, maar dit kwam niet tot uiting. Op tijd komen is sowieso niet echt hun ding, op het veld zaten we ook al lekker aan een paar bakken koffie voordat ze op het veld verschenen. Maar als je zo start heb je ook geen serieuze voorbereiding nodig. Affijn ook de 0-4 valt en er wordt van helft gewisseld. En dan een mooi moment in de wedstrijd. Ik had het eigenlijk al aangekondigd en soms komen voorspellingen uit. Je bent niet voor niets zoon van “het Orakel” en zo doe ik nog eens mn naam eer aan. Ik hoor u denken, waar heb je het in godsnaam over en kom even met de clou van dit mooie verhaal. Ik doel op deze quote uit het wedstrijdverslag van vorige week : “Ook Ellen doet vandaag tot tweemaal toe een poging via een dlb, die eerste goal van haar gaat er binnenkort ook zeker aankomen.” U raad het al, vandaag was het zover. Een pass achterkant korf en op 4 meter staat ze vrij en knalt hem feilloos in het mandje. De reactie is misschien wel het leukste, nadat ze zelf naar de grond kijkt en even 2 seconden moet bijkomen is Leinko der al om der armen gevlogen! Ik heb gescoord! Ja daar is het besef. Hopelijk volgen er nog meer Ellen. Het is de 1-4 die de opmaak moet zijn naar meer. Deze komt helaas pas bij 1-6. Atlas komt beter in het spel en zeker in het vak met Lucas en Sara is Atlas dominant. Dit komt mede doordat Blauw-wit rouleert met de heren en de lange heer die niet veel doet maar wel het spel zeer ontregeld op de bank zit. Feline en Emmy brengen ons op 3-6 en na de 3-7 is het Lucas die zijn duivels gaat ontbinden met 2 goals en dit zullen niet zijn laatste zijn. Blauw-wit ziet de bui hangen en gaat doorwisselen om grip weer op de wedstrijd te krijgen. Dit lukt redelijk maar atlas blijft goed bij. In de laatste minuut voor rust houden we het gat op 3 goals door de 7-10 te scoren.
De 2e helft zo doorgaan, maar Blauw-wit zet aan en knalt tot 5 goals. Er ontstaat eenzelfde tafereel als in de 1e helft. Blauw-wit wisselt weer door en nu is de goede heer in het andere vak eruit. Atlas krijgt weer grip op de wedstrijd en komt terug tot 10-12. Het is nog 11 minuten en Blauw-wit wisselt terug om het vonnis te vellen met de 10-13 zo wordt er heen en weer gescoord maar blijven we op 2 goals hangen. Ondanks dat Lucas vandaag on fire is met 5 goals. De 13-16 van grote afstand 2 minuten voor tijd is de doodsteek. Aan het einde loopt het nog even bijna uit de hand, maar dit raak je door de jaren heen wel gewent. Aan de krachtige leidende Jesse de taak dit in de kiem te smoren en dit deed hij goed. Fijn als een scheidsrechter gewoon fluit en beslissingen neemt, ze zullen niet altijd de juiste zijn in de ogen tegen wie hij gemaakt wordt. Maar zonder strakke leiding krijg je in sommige wedstrijden toch een freefight.
In de laatste minuut mist Leinko nog een strafworp en scoort Blauw-wit. Maar dit is slechts voor de statistieken. 13-17 de eindstand.
De koploper moest tot het einde gaan en kon het zich niet permitteren om de goede heren op de bank te houden. Dit kunnen we als een groot compliment beschouwen, helaas leveren die geen punten op. Op de juiste momenten moet je doortastend zijn en dit zijn we (nog) niet. Terugkijkend op 2019 kunnen we zeggen dat we qua aantallen erg gegroeid zijn, een stevige basis van mensen die tot Atlas 3 behoren en dit is erg fijn. De resultaten waren soms wel wat minder, maar goed daar malen we op ons niveau niet over. Een mooi jaar als ik hier op terugkijk. Nu rest ons een korte winterstop tot 18 januari. Uit naar de stormvogels die nog puntloos zijn. Aan ons de taak om ze niet aan punten te laten komen, want dan word deze zaalcompetitie nog een zware bevalling om niet laatste te eindigen. Rest mij u nog hele fijne kerstdagen te wensen en een zeer sportief 2020. Wie weet wat dit jaar ons allemaal gaat brengen.
Scores Atlas: Lucas 5, Emmy en Leinko 2, Niels, Dave, Feline en natuurlijk Ellen 1.