Arnemuiden 22 december 2018. Ja, voor je het weet is die er alweer. De leasten van 2018. Zouden we dit jaar goed gaan afsluiten of gaan we met een kater aan het kerstdiner? Alles was mogelijk vandaag natuurlijk. Maar eerst even een terugblik naar vorige week. Want u als trouwe fan hoor ik denken dat eer geen dagverslag was. Klopt, ik was een dag vrij en er waren uitwedstrijden. Je moet wel heel narcistisch zijn om dan je gehele dag te beschrijven. U heeft van Atlas 1 nog een mooi verslag ontvangen gemaakt door Jos. Atlas 2 moet ik helaas al snel weer een draai om de oren geven, ditmaal is het Jesse die zijn plicht vergeet. Hij zou verklaren dat hij de scores niet door heeft gekregen, maar Jesse dit is natuurlijk een slecht excuus. Als je CV-ketels op jou typerende wijze kan verkopen dan lukt het echt wel om ook wat scores te verkrijgen van je teamgenoten. Aan de andere kant kun je ook gewoon zeggen dat je ze allemaal zelf gescoord hebt natuurlijk. Hopelijk in 2019 meer verslagen van Atlas 2. Het lijkt me ook wel eens leuk om te lezen hoe Rigt, Celine of bijvoorbeeld Evy een wedstrijd beleven. Wordt vervolgd dus.
Terug naar het heden dan maar. Waar de rest van Nederland zich druk maakt over het kerstdiner heb ik als wedstrijdsecretaris deze week wel wat luxe. Het lijkt erop alsof wij met 6-6 gaan vertrekken en dat er zelfs mensen vrijwillig moeten afzeggen. Maar goed, ik heb vaker veel mensen gehad, maar gedurende de week valt er nog wel eens iemand af. Zo ook deze week. Aan de herenkant zeggen er nog twee heren af en zodoende hebben we er nog 5. Prima getal om er tegenaan te gaan. Aan de dameskant is het nog luxe met 7. Elmar gaat dan maar haar echtgenoot steunen en zodoende zitten we ook daar op 6.
Omdat naast de langdurig geblesseerde Maaike ( gaat iets beter) Tjalke ( verwachten we snel weer terug op de training) nu ook Martijn ( kruisbanden af) en zelfs hoofdtrainer Reinoud ( nieuwe knie) zijn bijgekomen ga ik eens brainstormen wie ons vandaag kan ondersteunen. Al snel kom ik op een sterk tacktisch duo uit, Benjamin en Thomas. Voor Thomas is het eentje die van zijn bucketlist kan. Het spreekwoord “eerst Napels zien en dan sterven” is van toepassing. Eerst Atlas 3 naar een overwinning coachen en dan pas naar Canada is de logische toepassing vandaag. Maar ja dan moet die overwinning er natuurlijk wel komen. Vandaag is dat aan de spelers, met in de aanval Luuk, Wessel Feline en Rosalie en in de verdediging Laurens, Sivar, Daphne en Sara konden we beginnen.
De tactiek van Top was duidelijk, verdedigend proberen gebruik te maken van het fysieke overwicht en Atlas laten schieten. Het begin was nog wel wat onwennig hierdoor. Met Luuk en Rosalie hadden we mensen op het veld staan die al meer dan 2 maanden geen bal ( in wedstrijdverband) aangeraakt hebben dus dat is altijd even wennen. Top pakt tot driemaal toe de voorsprong. Schoten van Wessel en Laurens maken dit tot tweemaal ongedaan. Dan toch een tegenvaller, Wessel valt uit met ademhalingsklachten. Wat eerder dan gepland ( sommige mensen zullen denken gehoopt) mag Leinko invallen. Zijn 2e schot betekend de 3-3. Hierna is het Atlas wat de overhand gaat nemen. Aan de hand van Laurens die 2 perfecte passes over de dames verdediging gooit scoren eerst Daphne en daarna Sara op identieke wijze met een kort balletje onder de korf. 3-5 Dit is tevens de ruststand.
Tis nog geen scorende wedstrijd zullen we maar zeggen. In de rust de tactiek nog eens goed doorgenomen en wat verse mensen ingezet. Emmy en Diane vervangen Sara en Daphne. Atlas komt aardig uit de rust, Leinko frommelt op mysterieuze wijze er een DLB in en Luuk pakt goed een vang duel waarbij hij met één hand de 3-7 maakt. Dan knapt er mentaal iets bij TOP. Ze proberen nog wel iets maar er komt eigenlijk weinig meer uit. Aan Atlas kant is het niet veel beter en dan komt er een 2e helft die niet hoogstaand is. Diane scoort nog voor Atlas, maar meer goals worden er niet gemaakt. Het aanvalsvak heeft het erg moeilijk met kansen afmaken en andere factoren werken ook niet echt mee. Zo bloed de wedstrijd wel dood, TOP maakt nog 2 goals en komt nog even terug, maar verder dan dat zit er niet in. Bij 6-8 fluit de scheidsrechter voor het laatst en dat vind iedereen wel prima.
Zonde, als je hier de kansen goed had afgemaakt had je deze wedstrijd meer glans kunnen geven. Helaas gaat deze wedstrijd nu te boek staan als “weet je nog, die wedstrijd tegen TOP”. Gelukkig wel gewonnen, en daar gaat het om. Als je wil kampioen wil worden moet je de slechte wedstrijden ook winnen zegt Benjamin. Uiteraard heeft hij hier gelijk in, al moeten we realistisch zijn kampioen worden zit er hoogstwaarschijnlijk niet in. Maar we hebben het nog in eigen hand, dat dan weer wel. De scores, een topscoorder met 2.. Maar wel 7 doelpuntenmakers. Kracht van het collectief!
Scores Atlas: Leinko 2, Daphne, Diane, Laurens, Luuk, Sara en Wessel 1.
Na een welverdiend drankje en een douche maken we ons op voor het afscheidsfeestje van thomas. Dit was erg gezellig ( we gaan je missen!) Inmiddels terwijl ik dit tik zijn er alweer 3 dagen van eten en drinken voorbij gegaan en voel ik ( net zoals u waarschijnlijk) mijn blouse wat strakker staan. Tijd om maar weer te gaan sporten lijkt me. Dit mag weer op 5 januari. Voor hier wens ik u het beste en veel geluk in 2019. We hopen uiteraard weer op veel sportieve hoogtepunten.